Daar zijn we weer, wat gaat zo´n dag toch snel.

Na een goede nacht slaap, werden we om 8:30 uur (jawel, dat noemen ze vakantie) opgehaald door onze chauffeur Harold. Hij blijft bij ons tot het eind van de rondreis.

Zijn Engels klink een beetje zoals in de serie “Oh moeder, wat is het heet”, maar we kunnen gezellig met hem kletsen.

Via de kustweg noordwaarts en onderweg zien we een diversiteit aan huizen, kerken, rijstvelden en tempels. Sri Lanka is iets groter dan Nederland en dus zijn de afstanden die we afleggen niet zo groot. Daardoor is de afwisseling in het landschap ook duidelijker herkenbaar.

Onze eerste stop is in Chilaw. Dit is een vissersdorp aan een inham van de zee. Hier worden we gedropt bij de vismarkt. Dat is niet alleen te zien, maar…. vooral te ruiken. Geen wonder dat er mensen zijn die liever geen vis eten. Zelfs Ron vond de lucht iet wat aanwezig.

Zo leeft de bevolking hier en dat is een mooi gezicht. Mannen en vrouwen die op de grond een stuk of 20 visjes hebben om te verkopen en dat heel trots aan ons laten zien. Er wordt geprobeerd wat aan ons te verkopen, maar ze moeten er ook gelijk om lachen, omdat ze weten dat wij dat toch niet doen.

Er wordt hier op zee behoorlijk veel vis gevangen en de vis die niet direct verkocht wordt, wordt gedroogd op grote kleden in de zon. De vis wordt van zijn schubben ontdaan en ingesmeerd met zout. Daarna drogen in de zon (2-7 dagen). De vis is dan langer houdbaar.

Na een volle neus met vislucht, snel weer in de auto met airco.

Daarna richting het binnenland waar ons hotel ligt aan de rand van Anuradhapura. Deze stad is de oudste hoofdstad van Sri Lanka en is één groot museum. Alle koningen uit de oudheid (+/- 2600 jaar geleden) hebben hier hun paleizen en tempels laten bouwen. Van de meesten is niet veel meer over, dus alleen ruïnes en archeologische opgravingen. Er zijn ook wat nieuwere bouwwerken en daar zijn wij naar toe geklommen. Er zijn wel trappen, maar de eerste heeft 1000 treden en de tweede ruim 400 treden. Vanwege het Boeddhistische geloof moet je je schoenen uittrekken bij het betreden van het tempelcomplex. Dus het laatste stuk maar op onze sokken gelopen. Het mooiste stuk is een rots op klimmen met uitgesleten voetstappen en gelukkig wel een reling waar je je aan vast kunt houden (glad op je sokken).

Maar ondanks deze vermoeiende klim, zeker de moeite waard. Wat een schitterend uitzicht van die hoogte. Op de foto’s is de lucht wat donker en dat klopte ook, want er kwam een bui naar beneden, daar lusten de honden geen brood van. Maar gelukkig zaten wij toen al in de auto.

Morgen gaan we deze mooie stad verder bekijken.